65 weken, Tynemouth, concert

Hey!

Goed nieuws! Over het vrijwilligerswerk in het dierenasiel gesproken, ik mag iedere zondag de katten trainen. :)

En nog een ander goed nieuwtje voor mij in elk geval haha, ik ben sinds deze week begonnen om te sparen voor Nieuw Zeeland. Ik heb intotaal nog 65 weken om te sparen, en ik mag van mezelf een bepaald bedrag uitgeven in de week waarbij ik ook iedere week moet kijken of er geld overgebleven is van dat bepaald bedrag wat ik mag uitgeven van mezelf en anders stort ik dat bij Nieuw Zeeland (waarbij ik natuurlijk ook geld weg leg om te sparen voor leuke dingen te doen zoals bungeejumpen, concerten etc.) Ik kijk er zo naar uit en voor de paar kleine maanden ik volgend jaar in Nederland zal zijn nog even wat extra bij verdienen door full time te gaan werken voor Nieuw Zeeland! Mijn plan wat een hostfamily zoeken betreft is ook om dat in Augustus te zoeken en hopelijk in December/Januari of Februari/Maart in Nieuw Zeeland te zijn. :)

En ik denk dat ik nu na 10 weken in de UK wel kan zeggen dat de lyrics van Matt Simons – Catch and release ‘there is a place I go to, where no one knows me. It’s not lonely.’ Wel echt klopt, ik voel me totaal niet alleen hier. Het doet mij iedere dag steeds weer opnieuw goed om met mensen op straat te praten die ik niet ken.

Misschien interessant dit: Iemand vroeg me deze week of ik kinderen wil, en mijn antwoord was: ‘Ik ben er niet zeker van, het gevoel dat ik dan niet meer zo alles zou kunnen opgeven om te kunnen reizen vind ik best beangstigend. Ik vind het persoonlijk onverantwoordelijk als ik kinderen zou hebben en nog zou willen reizen, om ze dan bij iemand te laten tot dat ik terug ben of mezelf ongelukkig te laten zijn omdat ik niet het gene kan wat ik wil doen, reizen.’ <- In de jongere jaren van het kind kan je het kind moeilijk meenemen en met je mee 6 uur of langer laten lopen, en ja ik weet het echt niet? Maar ook het gevoel dat ik dan ‘verplicht’ een vast huis en baan voor jaren zou moeten hebben vind ik totaal eng? Meerdere au pairs hebben overigens het gene dat ze het net als ik beangstigend vinden om zich in de toekomst ergens vast voor velen jaren te settelen met een vaste baan. Dus yes, ik ben hier niet alleen in haha. Mijn gevoel over kinderen kan overigens nog altijd veranderen hoor maar als het zou veranderen dan eerst alle reizen maken die ik wil maken, het leek me wel interessant om dit antwoord van het gesprek te delen omdat mensen automatisch (snap ik ook wel) er vanuit gaan dat je kinderen wil als je au pair bent haha.

Maandag lag ik op de bank tv te kijken met de kinderen, waarbij hun alle 3 op de andere bank zaten. Mijn hostchild van 3 kwam naar me toe en vroeg: ‘Gwen can I please have a snuggle?’ en toen ik had gezegd dat het prima is pakte ze een dekentje en een kussen voor onze hoofden haha zo schattig! In de avond ben ik weer naar de rugby training gegaan, ik heb mijn kin tegen een meisje haar schouder aan gekregen. :’) Maar mijn kin en ik zijn oke! Die avond heb ik nog met een meisje van mijn team op Facebook gepraat, en eerlijk gezegd voelt dat pas écht als vrienden maken in plaats van met au pairs te praten en ik denk dat, dat komt omdat het toch wel voor zich spreekt dat je als au pair met andere au pairs praat? Misschien daarom!

Dinsdag heb ik weer mijn taalcursus gehad met het Duits meisje waar ik ook afscheid van heb genomen, het was wel best vreemd om voor altijd afscheid te nemen en elkaar een fijn en goed leven te wensen. Maar ik heb het wel gezellig met haar gehad, en herinneringen blijven bestaan en verdwijnen niet. :)

Woensdag heb ik mijn hostchildren van 3 en 4 naar de nursery gebracht en we waren wat later de deur uit dan normaal, en toen we de straat overstaken en wat verder waren gelopen begon mijn hostson van 4 kei hard te huilen en te schreeuwen op de stoep want meneer had dorst. :’) Uiteindelijk hebben we onze weg naar de nursery kunnen vervolgen en zijn we gelukkig niet te laat gekomen omdat het even ophield met verder lopen omdat hij ook besloot op de stoep te gaan liggen hahaha. Ik zet altijd eerst zijn zusje af bij haar klasje en daarna hem, en hij stond bij zijn kapstok waarbij ik om het hoekje keek en zei: ‘Hey C. I am going home, have a good time at the nursery today! Bye.’ Waarop hij ‘bye’ terug antwoordde (normaal wil hij altijd een knuffel en een kusje), en ik mijn weg vervolgde naar de uitgang. Hij begon te schreeuwen: ‘GWEN, I DIDN’T SAY GOODBYE TO YOU PLEASE COME BACK’ en hij rende me achterna voor een knuffel en een kusje. Zulke momenten apprecieer ik met hem écht het meeste omdat hij echt de moeilijkste van ze alle 3 is.

Over woensdag nog gesproken, in de avond maakte ik een wandeling langs een rivier en langs die rivier had je een hele grote berg. Bij die rivier zag ik 2 mensen met echt een backpackers rugzak, waardoor ik het vermoeden had dat het backpackers waren? Maar ik was foto’s aan het maken van die rivier en wilde daarna aan ze gaan vragen of mijn gevoel erover klopte, maar helaas toen ik klaar was met foto’s maken waren hadden ze die hele grote berg al beklommen. Ik beklom diezelfde berg en kwam uiteindelijk in een heel groot bosgebied terecht, je zou bijna zeggen dat het een ‘jungle’ was als je naar boven naar de lucht wilde kijken was dat onmogelijk omdat je omringd was door allemaal bomen. Ik ben tot het hoogste veldje gegaan waar je als je naar beneden liep allemaal bomen beneden jou zag staan, echt geweldig. Op een moment ben ik wel de weg kwijt geraakt omdat het bosgebied en veldje zo groot waren.. Als ik links wilde gaan lopen kwam ik bij een rivier terecht met een waterval en het zelfde geldt voor rechts en rechtdoor dat het ook omringd werd door de rivier. Tsja, hoe ik nou precies op dat ‘eilandje’ terecht ben gekomen weet ik eigenlijk niet meer? Ik heb wel ‘badass’ over hekken, prikkeldraad en boomstammen heen geklommen, lekker avontuurlijk.. Maar dat ik daardoor op een ander ‘eilandje’ ben gekomen? Hahaha. Ik had overigens ook geen bereik op mijn telefoon vanwege het gebied, maar het was zooooo spannend en het gaf me gewoon écht een kick. Wel ga ik die route niet meer alleen bewandelen, want ik heb wel het geluk gehad dat ik uiteindelijk toen ik een huis had gevonden en om de weg vroeg die mensen zo aardig waren om me naar huis te brengen want het was al kwart over 10 in de avond en terug lopen zou dan 3 uur hebben geduurd. :’) Maar oh dit is echt de eerste wandeling die me echt gewoon een adrenaline kick heeft gegeven haha.

Donderdag heb ik de hele dag op mijn hostchild van 5 moeten passen want ze was ziek.

Vrijdag was mijn hostchild van 5 gelukkig weer beter, en heb ik vrije tijd genoeg en kan ik lekker in het gras in het park waarbij het zonnetje schijnt mijn boek lezen over de verdwijning van Madeleine McCann. Mijn hostson van 4 wil altijd als hij of ik weggaat een knuffel en een kusje, maar omdat hij met zijn hoofd naar mij toegedraaid zat toen ik voor hem op de grond zat voor de knuffel en kusje gaf ik hem daarom het kusje eerst. En hij zo: ‘NO, NOT THE KISS FIRST. WE HAVE TO DO FIRST THE HUG’ best grappig hoe een kind zo’n ‘ritme’ er in heeft gekregen omdat we altijd eerst elkaar een knuffel geven en daarna een kusje. :’) Ik was in de avond écht kapot en heb een dutje van 7 tot 10 gehad, en het meisje wat in de winkel van mijn hostouders werkt vroeg mijn hostmom of ik wel kwam hahaha ik voel me wel gezegend dat er toch zo aan me gedacht wordt of ik kom terwijl ik aan het slapen was. Nadat ik beneden kwam na mijn dutje om even met mijn hostouders te praten hebben we een goed gesprek gehad, ze hebben gezegd dat ze vinden dat mijn Engels sinds de taalcursus nog beter is geworden en ik nog vloeiender praat! Super positief.

Zaterdag ben ik met een au pair in Tynemouth geweest, met als het motto ‘let’s get lost together’ en yes het is ons gelukt haha! Ik moet eerlijk toegeven, dit was écht de eerste au pair waar het, het allerbeste mee klikte. Ik heb een leuke dag met haar gehad! In de avond ben ik nog naar een concert geweest, waarbij ze hun gitaar hebben kapot geslagen en een vrouw is gaan vechten met een bewaker op het podium hahaha. In de bus naar huis had een jongen een gitaar en een meisje nog een instrument, en een ander meisje zong en het was zo leuk dat iedereen in de bus om half 1 in de nacht voor ze juichte en aupplaudiseerde.

En het is zondag, ik ben écht verschrikkelijk moe van zaterdag maar ik ga vandaag overleven! Vandaag krijg ik de eerste training over hoe ik katten train bij het dierenasiel. En omdat ik geen idee heb tot hoelaat ik daar ben heb ik geen verdere plannen gemaakt.

Groetjes,

Gwen

Indoor speeltuin, vrijwilligerswerk

Hey! De tiende blog.

Voor de mensen die de foto’s willen blijven volgen: Als ik een reeks heb plaats ik het automatisch op facebook en op instagram probeer ik bijna wekelijks of om de 2 weken (sorry maar ik lig bijna iedere avond al om 9 uur in bed hahaha) ergens een mooie foto van te maken. Mijn instagram naam is: gwendnesday. Als je geen instagram hebt, kan je prima mijn instagram in de gaten houden: https://www.instagram.com/gwendnesday/ maar ik weet niet hoe het volgende week met mijn voeten zit, want ik heb sinds 4 juni een stuk huid van mijn linker en rechterhak af (je zou zeggen dat het 2 blaren zijn van mijn nieuwe schoenen maar het gaat maar niet dicht en blijft aan beide kanten een stuk waar het huid vanaf is??? sorry voor de detail) waardoor ik nu 1 week later nog mank er van loop en langzaam loop en daarom nu even niet de behoefte heb aan lange wandelingen omdat het zo pijnlijk is. :’ ) Het is wel grappig dat door vanwege hoe ik loop door de pijn mensen denken dat ik weet ik wat aan mijn voeten heb, en ze aan de kant gaan voor me hahaha. Maar zodra het dicht is en het geen pijn meer doet, wil ik het écht doen om te proberen iedere of om de week sowieso 1 foto van hier op instagram te plaatsen. Het is echt prachtig hier!

Ze zeggen hier in Engeland trouwens coke in plaats van cola, en ik moet eerlijk zijn.. Ik wil me daar echt niet aan gaan aanpassen om coke te zeggen in plaats van cola, al helemaal niet wanneer ik terug in Nederland ben en dan automatisch in een lunchroom/restaurant oid om coke zou vragen. :’’)

Maandag ben ik met mijn 3 hostchildren naar een indoor speeltuin geweest, ik heb het erg leuk gehad met ze. Ze hebben goed geluisterd en we hebben plezier gehad. Kortom: 3 geslaagde uren met ze. We hebben dit keer alle 4 een middagdutje na thuiskomst gedaan haha oeps. Mijn hostmom bracht mijn hostchild van 3 naar bed voor het dutje, en ze vertelde me dat mijn hostchild van 3 de hele tijd mijn naam aan het schreeuwen was en wilde dat ik haar naar bed bracht ipv mijn hostmom. Super lief! Ik heb vandaag zelfs meegedaan aan de rugbytraining, ik heb me er overigens echt mee vermaakt om tegen mensen aan te beuken wanneer ik de bal van ze wilde afpakken hahaha. Ik heb ook complimenten gehad dat mensen mijn inzet echt goed vonden en ze vonden dat het leek alsof ik al vaker mee had gedaan. Volgende week ga ik weer deelnemen! J (Ps de mensen in die groep zijn super aardig, en het zijn gemengde leeftijden van 16 tot ergens in de 40 <- 8 op de 10 zijn rond mijn leeftijd dus ik heb er geen problemen mee. Een vrouw daarvan die 42 is heeft een paar jaar geleden door Australië gebackpackt! Super interessant.) Ik raad dit overigens écht iedereen aan om een sport in het buitenland te gaan doen waar je de regels niet van kent, plus de andere taal. Het is een super leuke uitdaging. Ik ben echt trots op mezelf om dit te doen, misschien hartstikke cliché maar het is toch in een ander land, regels niet kennen, plus jezelf ook nog in een groep gaan ‘mengen’ en dat ook nog in een andere taal. Maar oh wat is dit toch leuk om te doen om zulke overtreffende trotsmakende dingen te doen!

Dinsdag heb ik weer mijn taalcursus gehad, vandaag was er een Duits meisje bij. Ze logeert bij haar oom die in Engeland woont, en omdat ze met haar oom Duits praat maar wel in de 2 weken tijd dat ze hier is haar Engels wil verbeteren nam ze deel aan de taalcursus. Ik heb het gezellig met haar gehad, misschien komt ze volgende week weer! Toen ik in de middag mijn hostchild van 5 een geroosterde boterham bracht en die van 3 even alleen liet in de eetkamer voor een paar secondes riep ze kei hard ‘GWEEEEEEEEEN?!’ toen dacht ik echt al van ‘oh nee, wat is er nou in die paar secondes dat je mijn naam kei hard moet roepen hahaha. Maar ze zei ‘I just want to talk with you.’ Zo schattig!

Woensdag vond mijn hostson van 4 een reiskussen, waarbij hij aan mijn hostdad vroeg van waar het was. Mijn hostdad vertelde dat hij het samen met mijn hostmom had gekocht voor hun reis die ze eens naar Japan hebben gemaakt, waarbij mijn hostson van 4 aangaf ook naar Japan te willen gaan. Waarop mijn hostdad antwoordde ‘when you all are old enough, we are gonna visit Japan again’ en mijn hostson van 4 antwoordde ‘even when Gwen is old enough?’ HALLO ZO LIEF, HIJ BETREKT ME ERBIJ EN ZIET ME DAN OOK ECHT ALS EEN FAMILIELID EN MIJN HART. Het maakt mij niet uit of ze echt naar Japan zouden gaan of niet, maar ik vind het al zo hartverwarmend hoe mijn hostson van 4 mij dan mee wil hebben naar Japan haha! De stroom was overigens ook uitgevallen vandaag, en ik legde mijn hostson van 4 in bed in die tijd want hij is ziek.. Mijn hostchild van 3 was alleen beneden, waardoor ik dacht dat zij iets gedaan had waar door de stroom uitgevallen was. Ik had haar ook nog eens een time out gegeven omdat het me frustreerde hoe ze bleef zeggen ‘I don’t know’ toen ik er naar bleef vragen hoe het kwam dat de stroom was uitgevallen hahaha.. MAAR WAT BLEEK?! Er was een storing, ik voelde me daarna wel schuldig.

Donderdag is mijn hostson van 4 nog steeds ziekjes, waardoor ik op hem moet blijven passen. Wel heb ik tijd gehad om zijn zusje van 3 naar de nursery te brengen, het was aan het regenen en ik zong ‘RAIN RAIN, GO AWAY, WE DON’T WANT YOU TO STAAAAY.’ Nadat ze dat 1 keer had gehoord, zong ze het gelijk na zo lief! Er kwam vandaag een vriendin van mijn hostmom eten met haar man, en die vriendin en haar man hadden tegen mijn hostmom gezegd dat ik écht goed met haar kinderen ben en ook echt consequent, waarbij mijn hostmom vertelde dat die vriendin die ik vorige week van haar ontmoet heb wat ook een au pair is geweest is het zelfde vond. Waarbij ze vertelde dat die vriendin die ook een au pair is geweest, door mij door hoe ik met mijn hostchildren omga écht hartstikke overtuigd ervan is om ook een au pair in huis te nemen. Oh jongens, ik denk dat er geen betere compliment voor een au pair kan zijn dan dit compliment.

Vrijdag was mijn hostson van 4 altijd nog ziek, ik heb daar écht van gebaald.. Ik heb een heel jaar lang naar 9 juni uitgekeken om die dag non stop OINTB te kijken, en ik zou dan ruim 8 uur de tijd hebben gehad om in bed te liggen met eten en drinken en OITNB op mijn laptop. Maar helaas. Toen hij in slaap was gevallen in de middag heb ik gelukkig wel al aflevering 1 kunnen kijken, maar echt vervloekt tijdens aflevering 2 viel ik in slaap dus die moet ik woensdag (YES 8 UUR DE TIJD) maar terug kijken en een mini marathon houden. Ik heb wel weer een leuke avond gehad en afgesproken met een groepje van 8.

Zaterdag heb ik met 9 au pairs geluncht, ik heb echt heerlijke nacho’s gehad bij The keys in Darlington. Echt een aanrader voor als mensen heerlijke nacho’s willen eten en in Darlington zijn.

Eeeeeeen het is zondag! Vandaag heb ik een gesprek bij een dierenasiel in Coxhoe voor daar vrijwilligerswerk te doen, ik hoop dat ik in de smaak val bij ze. En na het gesprek wordt me alles uitgelegd en kan ik voor een uurtje even meelopen. Later op deze dag spreek ik nog met een Poolse au pair af. (Ik ‘noteer’ mensen hun afkomst niet als het in een groep is zoals zaterdag, want de meeste zijn Duits en Spaans.) We gaan jajaja lunchen!

Ik ben hartstikke benieuwd wanneer en hoe ik zal weten of ik vrijwilligerswerk zou kunnen doen in het dierenasiel, ik laat het in de volgende blog weten. Het zal echt hartstikke leuk zijn als dat zo gauw al op mijn pad komt, en ik toch iedere week gegarandeerd 3 dingen heb om naar uit te kijken iedere week: Rugby, taalcursus en hopelijk het vrijwilligerswerk! En anders, niet getreurd ik kan dan altijd nog andere dierenasiels contacteren voor vrijwilligerswerk. ;) Maar zou hartstikke leuk zijn als het in 1 keer gelijk raak is!

ENENENEN MET HET GROEPJE VAN ZATERDAG GA IK 15 JULI NAAR KYNREN. Ik heb er echt zin in! https://www.youtube.com/watch?v=_FJmO__Yjzc <- voor de mensen die de trailer van Kynren willen zien, het ziet er echt tof uit en wordt goed beoordeeld op Tripadvisor dus ik ben benieuwd wat mijn mening 15 juli erover is.

Ook (als het goed is) ga ik begin juli met wat au pairs skydiven in Durham! En anders is dat een andere maand. :)

ENENENEN ik ga binnenkort mijn plekje om van een brug te bunjeejumpen in Middlesbrough reserveren! Helaas kan ik wel maar niemand vinden die het ook tof lijkt om van een brug te bungeejumpen, maar ik laat me daar niet door tegenhouden en ga dat binnenkort lekker reserveren alleen of met iemand ik ga dat in elk geval dit jaar doen! :)

Groetjes,

Gwen.

Sleepy princess, 5 kinderen, schoenen

Hey!

Inmiddels ben ik nu al iets langer dan 2 maanden in Engeland, en het blijft echt een geweldige ervaring. Je leert jezelf zoveel beter kennen, je komt jezelf pas echt tegen. Is het eng om jezelf beter te leren kennen en jezelf tegen te komen? In mijn ogen niet, het is een uitdagend en avontuurlijk iets.

Een kleine hint: Ik wil graag op mijn kamer een slinger maken van allerlei ontvangen kaarten, maar ik heb er pas 3. Het maakt niet uit of er een heel boekwerk op staat of alleen je naam oid, het gene wat telt is dat het een deel van dit avontuur is.

Ook wil ik binnenkort een fotoboek gaan inslaan hier ergens (geen idee in wat voor een winkels je een fotoboek krijgt? help this girl out) om de allermooiste foto’s in te kunnen doen met als voorkant de Engelse vlag joee.

Maandag toen ik met de kinderen op een van hun slaapkamer was om op hun te letten, was ik erg moe waarbij ik dus op bed lag en zo de kinderen in de gaten hield. Ze hadden het door en noemde me ‘sleepy princess’ en legde een stapel dekens op me en hoppakee hun ‘sleepy princess’ viel in slaap haha! Wel heb ik erg gemerkt dat de kinderen zoveel beter naar mij luisteren dan naar hun oma? Hun oma is hier sinds donderdag en verblijft hier tot zondag, maar ik moet er iedere keer tussen springen zodat ze tenminste luisteren (naar mij luisteren ze echt verbazendwekkend goed, als ik al zeg ‘I’m gonna count till three.. one.. luisteren ze 8 van de 10 keer al). De rugbytraining ging niet door in verband bankholiday, volgende week ga ik daar naar kijken.

Dinsdag was mijn hostdad met de oma van mijn hostchildren en hun natuurlijk naar het park, waarbij ik even alleen was toen ik terug thuis kwam van mijn taalcurus. Op een moment werd ik gebeld met de vraag of ik naar het park wilde komen om de oma te helpen de kinderen mee naar huis te krijgen omdat mijn hostdad weg moest. Toen ik aan kwam in het park rende alle 3 de kinderen op me af om me te knuffelen en ze riepen heel blij ‘GWEEEEEEEEEEEEN!’ zo hartstikke lief! Mijn hostouders moesten naar een plaats genaamd Bristol toe en zouden woensdagavond terugkomen. Een hele challenge om alleen met de oma en de kinderen te zijn, al helemaal omdat de ouders me normaal gesproken hier en daar ondersteunen. Het was wel super goed gegaan met de kinderen naar bed te brengen, ze sliepen hartstikke snel. Ik was zo trots op ze.

Woensdag heb ik me echt een alleenstaande moeder gevoeld, waar ik hier en daar ondersteuning kreeg was er vandaag niet alles deed ik alleen. Maar het was echt een leuke uitdagende challenge zo! De kinderen waren alle 3 om 7 uur net als ik al beneden het ging als volgt, voor iedereen die zou denken dat het niet een hele druk op je kan zijn om au pair te doen haha! Ik maakte ze eerst alle 3 ontbijt, mijn hostchild van 3 helpen met eten, in de tijd ik het huishouden deed (vaatwasser uit en inruimen, vloer en tafels schoonmaken, woonkamer opruimen etc) de kinderen tv laten kijken zodat ik niet onderbroken werd en hun gefocust op de tv waren, omkleden, kleren pakken voor de kinderen en ze helpen met omkleden, schoenen pakken en aandoen bij ze alle 3, de kinderen er op attenderen hun tanden te poetsen, hun gezichten schoonmaken, neuzen controleren op snotneuzen, vragen of ze naar het toilet moeten en hun haren borstelen. Daarbij komen er in de middag en avond weer andere dingen bij kijken, vermoeiend is het wel om al die dingen in je uppie te doen en te bedenken dat, dat allemaal moet gebeuren voor dat je met ze de deur uit gaat haha. Maar is het, het waard? Ja zeker! Maar we zijn met mijn 3 hostchildren nog naar het park geweest en we zijn samen met hun oma in de supermarkt Morrisons nog gezellig gaan lunchen met zijn allen. Mijn hostouders kwamen vandaag gelukkig terug, uit dankbaarheid voor dinsdag en woensdag hebben ze me een kaartje gegeven waar in staat: ‘Dear Gwen, you have been amazing. Thanks for looking after the kids.’ Echt hartstikke lief! En ik had nog chocolade gekregen maar dat had ik niet kunnen bewaren want ik vond het zo lekker oeps. :’)

Sinds donderdag logeert mijn hostmom haar tweelingzus hier met haar zoon, en een vriendin van haar heeft tot vrijdag hier gelogeerd. Ik heb even voor een paar kleine uurtjes op 5 kinderen moeten passen van de leeftijden: 3, 4, 5, 6 en 8 jaar. Je kon me bij elkaar vegen, wat was dat vermoeiend hahaha! Maar hey, ze hebben wel geluisterd ondanks die van 6 en 8 mij helemaal niet kende. Dat is super positief. We zijn vandaag weer met de kinderen naar het park geweest. Die vriendin van mijn hostmom is overigens ook een au pair geweest, hartstikke interessant!

Mijn vrijdagochtend was zo verwarrend hahaha, mijn hostmom haar tweelingzus lijkt precies op haar en donderdag had ze oorbellen in waardoor ik ze uit elkaar kon houden en vrijdag niet.. In de ochtend dacht ik dat ik met mijn hostmom in de keuken had gepraat, tot dat ze op een gevemoment tegen me zei: ‘Judith zei dat je lekker hebt geslapen, wat goed!’ Toen wist ik hoelaat het was en dat gesprek met de verkeerde was (er waren ook nog andere dingen die ter sprake kwamen waar ik liever met mijn hostmom over had gepraat HAHA OEPS.) In de middag heb ik met mijn hostchildren van 3 en 4 een middagdutje gedaan, we hebben alle 3 anderhalfuur geslapen. Toen ik wakker werd ging ik kijken of ze nog sliepen, en toen ik naar de trap liep.. LAG MIJN HOSTSON VAN 4 OP DE TRAP TE SLAPEN???? OP EEN TRAP??? Ik ben daarna de hele dag verbaasd geweest dat hij geen woord gezegd heeft over nek of rugpijn. Comfortabel lijkt het mij écht niet.

Zaterdag ben ik naar Durham geweest met wat andere au pairs, we hebben maar liefst 5 uur!!! In schoenenwinkels gespendeerd om nieuwe schoenen voor mij te vinden. Of de schoenen zijn te kinderachtig in mijn maat, of de schoenen die ik leuk vind zijn er niet in mijn maat. Zucht. Ik heb mijn nieuwe schoenen ook niet eens in Durham gevonden, maar hier in Bishop Auckland. Ik heb er 1 uur voor gelopen, ik wilde naar de LIDL voor donuts en naast de LIDl is de NEXT (een grote klerenwinkel die ook schoenen verkoopt) en daar heb ik mijn nieuwe baby gevonden jajaja!

Vandaag op zondag, heb ik eigenlijk niet de behoefte om met andere au pairs te zijn. Natuurlijk is het leuk om sociaal te doen, maar ik merk wel dat er soms een behoorlijk verschil tussen andere au pairs en mij zit. Ik bedoel, ik kan heel actief zijn, springen, en in mijn handen klappen en sommige au pairs zijn daar veel te rustig voor en dat is mijn ding niet? <- Is overigens overal wel dat ik dat verschil kan tegen komen, maar het is een beetje ongemakkelijk als je met mensen afspreekt die zoveel rustiger zijn hahaha. Volgend weekend staat overigens wel helemaal volgepland! Maar goed, vandaag ga ik allerlei Nederlandse programma’s terug kijken en daarna mijn woonplek hier verder ontdekken. Ik hou er van om nieuwe plekken hier te ontdekken, en ik kan me onderweg prima vermaken ermee om met mensen over hun hond te praten en hun hond te aaien.

Ik merk overigens wel hoe langer ik hier ben, hoe meer ik het Nederlands drinken (?) en eten begin te missen. Hier is geen koude chocomel en fristi. Ook mis ik poffertjes, peperkoek en hagelslag ontzettend.

Deze week sprak ik voor iemand een verhaal van 5 minuten in op whatsapp, en mijn Nederlands begint zooo slecht te worden en ik begin Nederlandse woorden te vergeten en ik praat dan automatisch Engels. Best grappig, ik hou mijn hart vast voor hoe mijn Nederlands volgend jaar September is. :')

Groetjes,

Gwen

Klein nieuwtje, wannasee & foodfestival

Hey! Omdat ik over vorige week vrijwel niets te vertellen had (door het ziek zijn toen vooral) heb ik daarom ook geen blog gepubliceerd over vorige week.

Ik heb wel een nieuwtje! Ik blijf hier namelijk langer, en in plaats van ik volgend jaar in april naar huis ga, ga ik in september naar huis. Maar ik moet zeggen, het idee om in Ierland na Engeland te gaan rondreizen voor een onbepaalde tijd is zo aantrekkelijk. Maar wat zou ik ook graag naar Nieuw Zeeland en Australië willen, en komt daar eigenlijk nog meer ‘vertraging’ in als ik besluit eerst rond te reizen in Ierland en daarna naar Nieuw Zeeland en uiteindelijk Australië. Dilemma.

Vandaag op maandag had ik me voor het eerst verslapen, hoera. :’’) Ik had zo slecht geslapen, dus oke beetje een geldige reden. Gelukkig had de rest in het gezin zich ook schuldig gemaakt aan verslapen hahaha. Mijn hostson van 4 ging vandaag voor het eerst naar een acrobatische gymklas waarbij mijn hostmom hem ophaalde van nursery om hem met de auto te brengen, en ik mijn hostchild van 3 ophaalde van de nursery. Maar ik moest ervoor zorgen dat zij niet zou zien dat mijn hostmom er ook was omdat ze anders met haar zou mee willen (begrijpelijk ook) EN HET IS ME GELUKT, MISSIE GESLAAGD. Ik heb toen zolang expres erover gedaan om de rits van haar jas dicht te doen hahahaha.

Dinsdag had ik voor het eerst mijn Engelse taalcursus, ik heb al nieuwe woorden geleerd. In mijn ogen daarom een geslaagde eerste cursus dag. :) Vandaag heb ik mijn hostchild van 3 naar bed gebracht en een verhaaltje voorgelezen waarbij we over de tandenfee en de kerstman hebben gepraat. Ze gelooft wel in de tandenfee maar niet in de kerstman huh?

Inmiddels is het woensdag, ik heb vandaag weer sociaal gedaan jongens. We hebben 2 uur langs een rivier op een bankje gezeten en gepraat en nog geluncht. Maar omdat ik mijn jas niet had meegenomen en normaal mijn sleutels altijd in mijn jas stop, had ik dat niet gedaan toen ik uiteindelijk thuis was. En mijn sleutel ergens neer had gegooid (inmiddels al gevonden!) en hem niet kon vinden en in tijd nood raakte om de kinderen op te halen, en de deur daarom niet op slot is geweest toen ik weg ging (is wel vaker niet op slot de deur). Waarbij de zus van mijn hostdad die mijn hostchild van 5 iedere woensdag van school ophaalt om haar naar haar dansles te brengen, de deur op slot had gedaan en we niet binnen kwamen en we naar de winkel van mijn hostouders moesten lopen om een sleutel te krijgen hahaha. Is gelukkig maar 7 minuten lopen, met mijn hostchildren 25 minuten. :)

Op donderdag had ik voor dat ik mijn afspraak met de bank voor een bankaccount had eerst een dutje van 40 minuten gedaan. Mijn kamer is naast de badkamer en het toilet in de badkamer was stuk dus er kwamen mensen om het te maken, maar terwijl hun aan het boren waren heb ik rustig kunnen doorslapen voor het 40 minuten dutje. Mijn hostmom en ik stonden er versteld van dat ik daar door heen heb kunnen slapen hahaha! Maar mijn afspraak met de bank was goed gegaan, binnen 5 tot 7 dagen heb ik mijn bankpasjes binnen. Ook heb ik vandaag naar een dansles gekeken, maar helaas.. Het is totaal mijn ding niet. Het was voor beginners, maar het was dansles voor koppels. De zoektocht naar hobbies en sporten gaat weer verder! Toen ik in de avond een Nederlands programma terug keek, begon ik echt te merken dat het moeilijker begint te worden om Nederlands te horen en te begrijpen en ik Engels nu bijna beter lijk te begrijpen dan Nederlands hahaha.

Vrijdag heb ik contact opgenomen met een rugby vereniging of ik daar binnenkort een kijkje zou mogen nemen, en ik mag daar maandag een kijkje komen nemen! Wat mijn soort van ‘motto’ nu is, is: ‘probeer alles, ontdek alles.’ En zo zie ik van zelf wel wat mij het allermeeste aanspreekt om deel aan te gaan nemen, want ik kan nu wel zeggen ‘lijkt me niks’ maar misschien maakt bij een training kijken mij wel enorm enthousiast om het ook te gaan doen? Hahaha. Ik weet het niet, maar ik ga dit plan vooral uitvoeren bij de sporten waar ik eerder ‘nee’ gezegd tegen zou hebben ik vind het wel een leuke uitdaging! In de avond heb ik trouwens echt een hele prachtige wandeling gehad, toen ik erover nadacht dat ik na volgend jaar september niet meer van de mooie plekken hier kan genieten moest ik huilen hahaha totaal anders dan heimwee!

Zaterdag ben ik naar het Wannasee festival geweest met allemaal tribute bands, en écht ik ga daar volgend jaar weer naar toe. Wat was het geweldig en wat heb ik een leuke dag, maar vooral hartstikke leuke avond gehad. En ook met zoveel mensen gepraat en gedanst die ik niet ken, echt voor herhaling vatbaar deze dag. Wat ik tegen de zanger van Coldplace (ik raad hun vooral echt aan! ze geven je zo erg het gevoel dat je bij een Coldplay concert bent. Ze klinken precies het zelfde) genaamd Shane zei toen ik met hem op de foto ging ‘thank you for giving me one of the best moments in my life.’

Mijn stem is nu op zondag helaas wat weg haha, doei stem was leuk je gekend te hebben. Nee maar het was het echt waard om zoveel mee geschreeuwd te hebben want was het geweldig leuk! Straks ga ik met nog wat au pairs naar het foodfestival in Middlesbrough.

Groetjes,

Gwen.

Onbekende vrouw, ziek

Hey!

Sorry voor de wat late publicatie, ik heb niet de energie gehad om het verder af te typen om het te publiceren. Wel moest en zou ik het vandaag online gooien deze blog en verder afmaken, anders zou het te lang duren haha.

Mijn hostmom vertelde me maandagochtend dat de kinderen toen ik zondag weg was, alle 3 op verschillende plekken en tijden (dus het kan niet zijn geweest dat omdat de een aan het huilen was, de ander besloot om ook te huilen) aan het huilen waren omdat ze me miste en wilde dat ik terug kwam haha zo lief! Hebben ze de andere dagen niet gedaan toen ik weg was. Alleen maar een goed teken! ;)

Maandag en dinsdag was mijn hostson van 4 ziek, en heb ik op hem moeten passen. Wel heb ik hem dinsdagmiddag naar de nursery gebracht omdat hij zich beter voelde en niet meer ziek uit zag, en ook weer speelde en rond rende etc. Mijn hostchild van 3 had op de nursery op haar lip gebeten, niks aan de hand maar ik moest dus wat ondertekenen omdat ik er nadat ze het mij hadden verteld er vanaf wist en je zo niet in de toekomst kan gaan doen alsof je van niets hebt geweten. Wel hartstikke leuk dat mijn handtekening op haar ‘ongelukken naamlijst’ op ‘parent signature’ staat haha! Nadat ik de kinderen van school en nursery ophaalde nam ik ze mee naar het park, en man wat is het moeilijk om 2 kinderen met een schommel te duwen en je ogen ook nog op een derde kind te houden. Maar wat hebben ze goed geluisterd, en ook toen we terug naar huis zouden gaan heeft het écht niet lang geduurd voor dat ik ze alle 3 mee naar huis kreeg!

Woensdag werd mijn hostson van 4 thuis gebracht door de childminder, godzijdank was ik na mijn wandeling van 2 uur even naar huis gekeerd om thuis te lunchen (haha lekker geen geld uitgeven aan eten) en kon ik op hem passen tot dat de moeder thuis kwam. Zij kwam overigens gauw daarna thuis, maar de childminder was eerder gekomen dan de tijd die ze hadden afgesproken. De moeder nam gelukkig het oppassen van mij over want ze vond dat het een beetje teveel zou worden als vandaag bij kwam, plus ze vond dat ik ook mijn eigen ruimte en vrije tijd nodig heb. Hartstikke lief en goed bedoelt! Toen ben ik weer voor 2 uur gaan wandelen, ik heb gerend in een bos en waar kwam ik uit.. op een begraafplaats. Uit nieuwsgierigheid besloot ik een kijkje te gaan nemen op de begraafplaats ook voor eventuele verschillen tussen een Nederlandse en Engelse begraafplaats, en ja die zijn er! Hier staat niet welke dag, maand en jaar je jarig bent maar alleen op welke leeftijd je overleden bent en er waren nog wat verschillen die me waren opgevallen maar die ben ik helaas vergeten. Wel was het echt een prachtige begraafplaats, het had iets. Er liepen wilde konijnen rond en eekhoorns, het was zo vredig.

Sinds donderdag leren we mijn hostchild van 3 niet meer uit een flesje te drinken maar uit een plastic beker, en dat is eigenlijk iets om mee te maken wat best mooi is? Ik bedoel, je ziet het kind groeien en ontwikkelen. Natuurlijk zou ik dat in de toekomst ook met de andere 2 zien, maar bij zulke dingen is het eigenlijk toch mooier vind ik. Geen idee waarom. Maar goed, ze vond het echt totaal niet leuk dat ze nu niet meer uit haar fles mag drinken. Ze heeft zo hard geschreeuwd en gehuild, maar nadat het 2 keer donderdag zo is gegaan dat ik haar duidelijk heb gemaakt dat ze kan huilen en schreeuwen maar het flesje niet krijgt maar uit een beker zou moeten drinken is ze uiteindelijk gestopt met huilen en schreeuwen en heeft ze uit een beker gedronken! Missie geslaagd.

Vrijdag was echt de heftigste dag van sinds de tijd dat ik hier ben, alle 3 de kinderen waren hartstikke moe en huilde en schreeuwde daarom zoveel. Ze waren echt gewoon lastig. We waren een kwartier later thuis dan normaal toen ik ze alle 3 ophaalde van de nursery omdat ze lastig waren, maar hey het is mij gelukt om ze mee naar huis te krijgen. Ook thuis kon ik niet rustig in de keuken alles doen terwijl dat normaal wel echt nog verbazendwekkend goed gaat. Maar de positieve punten van deze dag, mijn hostchild van 3 heeft me haar tweede moeder genoemd en mijn hostson van 4 heeft me 2 keer ‘mommy, uh Gwen’ genoemd dus ik denk dat iets in hem me ook als zijn tweede moeder zou zien? In de avond heb ik een heerlijke wandeling genomen, EN IK ZAG LAMMETJES IN EEN WEI BLIJ RENNEN EN SPRINGEN. Ik heb met een hele grote glimlach er naar gekeken, prachtig.

Zaterdag heb ik in de middag een hele leuke en gezellige lunch gehad met andere au pairs. Ook ben ik met een onbekend oud dametje aan de praat geraakt die 13 jaar als marinier heeft gewerkt, en het was eigenlijk een heel interessant gesprek vooral omdat we het beide er zo erg mee eens waren dat verdwaald raken het beste is wat je kan gebeuren om nieuwe plekken te zien. Helaas ben ik in de avond ziek geworden en ben ik nog steeds ziek, het frustreert me ook écht enorm om ziek te zijn en niets te doen. Vandaag (dinsdag) hielp ik dan ook weer een beetje ondanks ik me echt totaal niet beter voel maar juist slechter dan gisterochtend, en ik ben zo blij dat mijn hostouders zijn van ‘als het niet gaat, dan gaat het niet’ plus zodra mijn energie weer terug is we het weer gaan opbouwen etc. Gelukkig hoef ik de kinderen daarom ook niet van school op te halen de komende tijd, omdat ik nog wel even een weg te gaan heb om ook het eten weer op te bouwen. De taalcursus die ik dan ook vandaag (dinsdag) zou hebben gehad, heb ik ook afgezegd om mijn nodige rust te nemen.

Wat ik wel nog even wil zeggen is, het is normaal als je ziek bent in het buitenland en je gewoon echt niet in staat bent om voor jezelf te zorgen dat je thuis even mist. Maar ik kan het écht aanraden om te omarmen wat je hier hebt, nadat ik mijn hostmom zaterdagavond appte dat ik me echt niet goed voel(de) heeft ze wel de zorg op me genomen. En dat is het gene wat je moet aanvaarden om ook voor jezelf niet in de cirkel van thuis missen te blijven, maar er op je ‘tweede thuis’ ook gewoon hartstikke goed voor jou gezorgd kan worden.

Maar ik ga nu weer slapen en hoop echt een van deze dagen gauw weer beter te zijn en mijn energie weer terug te hebben.

Groetjes,

Gwen.

1 maand, missen, bergen, Newcastle, Durham

Hey! En hier de zesde blog al voor jullie.

Ik zit hier inmiddels al meer dan een maand, en ik wil even vertellen dat dit écht de beste keuze in mijn leven is die ik ooit heb gemaakt. Ik heb geen enkel tikkeltje spijt ervan dat ik het avontuur heb doorgezet na de eerste hostfamily en naar een andere hostfamily ben gegaan, ik heb het super naar mijn zin hier. Wel wil ik even zeggen dat dit je écht laat groeien als persoon. Je verandert, ja in een positieve zin haha, maar je wordt zoveel meer op jezelf aangewezen en hebt zoveel verantwoordelijkheden waardoor je ook meer volwassen wordt. Zelf merk ik het ook aan mezelf dat dit me in een positieve zin laat veranderen, ik wil totaal niet te laat komen met de kinderen ergens en nu ook niet meer met mezelf (in Nederland wilde ik daar nog niet de moeilijkste mee zijn als ik ergens te laat zou komen, toen dacht ik ‘ach ik ben al bijna te laat het zal wel zo ver komen, ik hoef nu niet meer op te schieten’) maar nu als we überhaupt nog maar 10 minuten hebben heb je mij al als een personal trainer die de kinderen achteraan zit dat we écht moeten opschieten haha! Maar dit laat je ook de kleinste dingen meer waarderen, dan deed ik dat voorheen ookal maar dit heeft het mij eigenlijk nog meer laten doen. Alleen al het blij worden als 1 van de kinderen aan het lachen is, prachtig.

Wel heb ik echt bijna precies hier een week over nagedacht of ik dit wel of niet in de blog zou zetten, en ik typ dit nu op zondagnacht maar ik ga het toch doen. Laat ik toegeven, vorige week zaterdag voelde ik me al vanaf de avond slecht omdat ik opeens even echt naar huis wilde en die zondag heb ik me toen écht op mijn allerslechtste hier gevoeld en als het toen aan mij lag ik per direct het vliegtuig naar huis nam. Het hoort erbij, het is normaal. Nee, ik ben niet bij een verkeerde hostfamily terecht gekomen, want ik heb het super naar mijn zin hier en voel me hier ook gewoon écht thuis en je zou het daadwerkelijk ook echt niet beter kunnen hebben in een hostfamily dan dat ik nu heb. Ik ben echt gezegend met ze. Maar vroeg of laat zou iedereen die voor een langere tijd van huis weg gaat het krijgen om even flink te huilen erom omdat die naar huis wil hahahaha, hoe goed die ergens ook terecht is gekomen. Ik wil iedereen die iets van plan is om ook voor een lange tijd van huis weg te blijven echt even op het hart drukken om jezelf af te leiden (heb ik expres niemand mee geappt dus hey surprise dat jullie dit lezen) maar in het land waar je bent het beste er van te maken. Écht, ik ben iedereen die mij om zich heen heeft gehad hier in Engeland vanaf maandag zo hartstikke dankbaar om er een hele super leuke week met mij van te maken en dit was een hartstikke leuke week voor mij, maar ook door deze leuke week ik eigenlijk vanaf dinsdag helemaal er vanaf was om naar huis te willen. Blijf ik hier? Ja zeker! Dit hoort er nou eenmaal bij, en dit is het echt allemaal waard. Dit is wat ik wil, en hier zal ik voor blijven gaan. Toen ik maandagnacht erbij stil stond dat ik er al 1 maand was, had ik echt een glimlach op mijn gezicht. De gedachten van dit avontuur al een maand te hebben gedaan, en er nog veel meer maanden aankomen. En weet je? Dat is wat je moet doen, jezelf gelukkig maken en de dingen blijven doen waar jij een glimlach van krijgt!

Maandag heb ik eigenlijk echt tot nu toe de mooiste dag hier in Engeland gehad, we hebben bergen beklommen en die bergen waren echt prachtig. Over stenen gelopen om rivieren over te steken en nog een wandeling gemaakt waarbij de kinderen nog gespeeld hebben in het bos. Hartstikke avontuurlijk maar zo leuk! Ik ben ook écht zeker van plan om tijdens mijn verblijf hier in Engeland iedere berg hier in het noorden te hebben beklommen, wel ga ik eerst natuurlijk op onderzoek uit wie hier allemaal nog in het noorden van Engeland het leuk zou vinden om samen met mij bergen te beklimmen. Zou echt hartstikke leuk zijn met een groepje.

Dinsdag heb ik even geholpen met de kinderen klaar maken voor school en de nursery, en daarna ben ik naar Newcastle gegaan naar het Jobcentre voor het National insurance number (sofinummer) die ik nodig heb om een bankaccount te kunnen krijgen. Ik heb een beetje rond gelopen en ik ben ook nog naar de Primark geweest. De Primark in Newcastle is wel groter dan die in Eindhoven haha! Volgens mij ook meer verdiepingen? Daar ben ik niet zeker van, ik had niet hartstikke veel tijd maar ik heb wel 4 nieuwe truien gescoord en maar liefst 35 paar sokken! Ik kom zeker nog eens terug daar, en wil ook eens naar die in Durham gaan. De moeder heeft me vandaag ook de perfecte au pair genoemd, en gezegd dat ze mijn verblijf zou willen verlengen maar omdat ik al 1 jaar blijf we het volgend jaar wel gaan zien of ik langer zou kunnen blijven, mits ik dat ook wil natuurlijk. Maar super positief! :)

Woensdag heb ik de jongste van 3 voor het eerst sinds mijn verblijf hier een time out gegeven, en ik voelde me echt schuldig om want ze is echt zo’n schattig dropje haha. Toen mijn hostmom even boven was en daarna naar beneden kwam zag ze haar op de trap zitten en vroeg waarom ze daar zat, waarop mijn hostchild van 3 zei ‘I have a timeout’ MAAR ZE ZEI HET MET ZO’N ZIELIG SCHATTIG STEMMETJE EN ECHT MIJN HART SMOLT TOEN HAHA arm dropje. Maar ik heb haar nog voor dat ze naar de childminder zou gaan die haar straks naar de nursery brengt een verhaaltje voorgelezen, en het is zo schattig hoe ze dan helemaal tegen me aan gaat zitten en echt meekijkt naar de plaatjes.

Donderdag ben ik met die van 3 en 4 jaar naar de supermarkt geweest (die van 5 was op school en ik was van 7 tot 12 op die 2 aan het passen) en hebben we eten gekocht voor een picknick. Ik was echt super trots op beide, de een liep links van me en de ander rechts. Ik had ze wel van te voren gezegd dat ze braaf moesten zijn in de winkel en dicht bij me moesten blijven, maar ik had niet gedacht dat het zo goed zou gaan. Ik ben hartstikke trots op ze. In de avond heb ik een goed gesprek met de ouders gehad, ze zijn nog steeds positief over mé. Ook zijn we samen tot de conclusie gekomen dat ik echt onder de mensen thuis hoor, en écht anders ben dan hun vorige au pair want zij was echt introvert (niets mis mee natuurlijk!). Ze vertelde me dat een meisje van vorige week vrijdag die bij hun werkt en ik ontmoet heb, erg onder de indruk van me was en me hartstikke zelfverzekerd vond omdat ik op iedereen afliep en een hand gaf hahaha.

Zaterdag had ik met een paar au pairs afgesproken in Durham, en ik heb echt een geweldige dag met ze gehad in Durham. We hebben geluncht, daarna nog verschillende museums bezocht en Durham samen verkent. EN IK HEB VANDAAG IJSTHEE GEVONDEN, JA JONGENS IK HEB IJSTHEE GEVONDEN BEL DE KRANT.

Ik heb vandaag (zondag) weer met die au pairs afgesproken, en we gaan vandaag de mooie toeristische trekjes van Newcastle onderzoeken!

Voor alle laatste duidelijkheid: Ik ga niet eerder terug naar Nederland, ik voel me écht allang weer gelukkig en voel me zo gezegend met deze familie en dit is wat mij gelukkig maakt. Ik wilde het alleen erbij zetten om te melden dat het normaal is en afleiding je écht uit zo’n gemis kan halen, en zolang je weet waar je het voor doet en dat het, het écht waard is je er echt wel weer uitkomt en alleen maar trots op jezelf gaat zijn dat je niet het vliegtuig hebt gepakt en verder het avontuur blijft aangaan iets wat ik zeker blijf doen. :)

Groetjes,

Gwen.

Kwartier te vroeg, telefoon en pizza

Hey! De vijfde blog hier in aantocht.

Over vorige week zondag nog gesproken trouwens, mijn hostchild van 3 zei tegen me ‘we can have a sleepover this evening?’ en ze had toen haar kussen en deken naar mijn kamer gebracht hahaha zo schattig! Maar ik heb natuurlijk haar kussen en deken naar haar eigen kamer gebracht. En die avond was ik een dutje aan het doen en hun waren op familiebezoek, en op eengevemoment werd ik wakker omdat mijn hostson van 4 aan het huilen was omdat hij me ‘goodnight’ wilde wensen maar de vader vanwege mijn privacy niet wilde dat hij die deur zou open maken hahaha. Het was wel zo schattig dat hij daardoor aan het huilen en aan het schreeuwen was nahw.

Maandag is een beetje een stressy dag, ik hoop en denk dat het met de tijd ook meer went want ik ben normaal echt geen stress persoon maar poeh vandaag hahaha. Ik merk wel dat het plannen en tijd indelen gewoon echt automatisch gaat en dat is wel voordelig omdat plannen mijn zwaktepunt is. Vandaag heb ik voor het eerst mijn hostchildren van 3 en 4 naar de nursery gebracht, en ik was helemaal aan het stressen omdat ik dacht dat we te laat zouden komen.. WE WAREN EEN KWARTIER TE VROEG. Maarja liever te vroeg dan te laat hé! Mijn hostchild van 3 zwaaide heel lief naar me en zei ‘bye Gwen’ en ze bleef zwaaien tot dat ze in het kringetje zat. En mijn hostchild van 4 wilde een knuffel en een kusje en daarna zei hij ‘bye Gwen’ ik verliet het gebouw echt met een hele grote glimlach en liep de 5 minuten (met hun loop je 20 minuten erover HAHAHAHA) naar huis nog steeds met die glimlach. Het was zo geweldig om ze met zo’n indruk voor het eerst bij de nursery te hebben afgezet. Ik kijk er echt naar uit om ze donderdag weer naar de nursery te brengen!

Vandaag op de dinsdag was het totaal niet meer stressy en ging het allemaal zo vlotjes, het was zo fijn. Toen ik mijn hostchild van 5 naar school bracht vanmorgen leek het eerst alsof ze gelijk zonder gedag te zeggen de poort in ging, maar ze rende op een gevemoment voor dat ze binnen was terug om me een knuffel te geven en me gedag te zeggen zo lief! Ik heb in de avond toen ik mijn hostouders zei ‘I am going to bed, goodnight’ daarna een hartstikke goed gesprek met ze gehad ruim 20 minuten, en ze hebben me gezegd dat ze echt blij met me zijn en er gedurende mijn hele verblijf ook echt iedere dag voor zouden blijven zorgen dat ik me een part van de familie voel. Het hoort natuurlijk allemaal zo te zijn, maar het is fijn, voldoening en waardering om zoiets te horen. Écht, ik kan me niet indenken dat iemand het nog beter in een hostfamily zou hebben dan ik nu heb.

Nu is het woensdag, mijn hostchild van 3 vroeg of ik haar vandaag naar de nursery zou brengen want ze wilde heel graag dat ik haar naar de nursery zou brengen. Maar nee, morgen is het mijn beurt weer om haar naar de nursery te brengen maar wel hartstikke lief haha! Wel heb ik de 2 vandaag opgehaald van de nursery, we zijn een kwartier later thuis gekomen omdat er een beetje drama was over wie zich door mij zou laten duwen in de kinderwagen.. Op eengevemoment kwam mijn hostson van 4 ermee aan dat hij kan gaan staan op de achterkant, en zijn zusje van 3 gewoon voorin kan blijven zitten. Ik was eerst van ‘ik kan dit niet en ga dit niet doen, dit is gevaarlijk.’ Waarbij hij zei ‘als mijn vader dit kan, kan jij dit ook!’ toen heb ik het gedaan hahaha hij heeft toen ook tegen me aangeleund dus dat gaf mij ook een gevoel dat het wel een beetje veilig was zo voor deze ene keer.

Vandaag op donderdag vroeg ik me af of ik mijn hostchild van 5 naar school moest brengen, omdat ik van 7 tot 12 op mijn hostchildren van 3 en 4 moet passen. De school van die van 5 is wel nog geen 2 minuten lopen dus dat is zo gedaan, maar omdat ik dat maandag ook niet hoefde te doen vroeg ik me af wie haar naar school zou brengen vandaag. Haar vader gaf aan dat hij haar wel kon brengen, waarop ze zei ‘No I want Gwen to bring me to school!’ en toen pakte ze mijn hand vast en sleurde ze me uit de woonkamer om haar te brengen hahahaha geweldig! Omdat ik tijdens het oppassen met die 2 niet eens echt tijd had om me bezig te houden met hun, besloot ik ze achter mijn laptop te laten netflixen en mijn telefoon te geven zodat de ander daar Peppa pig op Youtube kon kijken (hebben ze uiteindelijk samen op de bank op mijn telefoon gekeken.) Toen ik hun lunch aan het maken was, was die van 3 aan het huilen waarbij die van 4 mijn telefoon vast hield en zei ‘Gwen.. There is something with your phone.’ Waardoor die van 3 helemaal in paniek was hahaha germ, maar ze kregen een advertentie en daar hebben ze op geklikt waardoor ze in de android playstore waren gekomen. :’) Ze waren helemaal blij toen ik het ‘gefixt’ had hahaha!

Over vrijdag heb ik niet veel te vertellen, wel hadden de kinderen uitgevonden dat je iemand in een mat kan rollen en degene die ingerold was het cadeau was. Ze hadden mij ingerold, en ik hoorde de een tegen de ander zeggen ‘she is a new daughter for our mom’ het klinkt alsof ik als hun grote zus wordt gezien door een van de kinderen haha super schattig! Ik heb echt een super leuke avond gehad en maar liefst 8 mensen ontmoet waarbij 2 me ook het compliment gaven (allebei toen de 1 er niet was) dat ze mijn Engels goed vinden en dat blijft wel een leuk compliment, en ik ga die 8 mensen vaker zien. :)

Vandaag is het weer een sociale dag en heb ik met een Duitse au pair afgesproken, we zijn naar een soort kunstcentrum gegaan en het was hartstikke mooi daar ook heb ik nog een heerlijke pizza margherita gehad. Met haar ga ik ook nog een andere keer wat doen, yes weer een nieuwe contact erbij!

Inmiddels is het zondag, vandaag ga ik Bishop Auckland nog verder ontdekken en meer mooie plekken hier proberen te vinden. Als ik er aan denk, zet ik vanavond de foto’s op de blog.

Groetjes,

Gwen.

Park, verkoudheid en zomerplannen!

Hey! En het is nu tijd voor de vierde blogpost alweer.

Over maandag heb ik eigenlijk niet veel te vertellen, ik was met de kinderen en mijn hostdad nog naar het park geweest. De 3 kinderen hebben prima naar mij geluisterd, en dat geeft me wel voldoening dat ze naar me luisteren. Wel ben ik vergeten dit in de vorige blog te zetten, maar met de egghaunting die we vorige week zaterdag hadden gedaan was mijn hostson van 4 zijn ballon gekregen die alle 3 mijn hostchildren als beloning hadden gekregen omdat ze mee deden aan de competitie. Maar helaas, wat een pech, ballon weg! Hostson van 4 was helemaal verdrietig omdat het arme jochie zijn ballon in de lucht is gekomen. Goed, zondagmiddag klopte zijn zus van 5 op de deur van mijn kamer waarop ik antwoordde dat ze binnen kon komen en waarbij ze me vroeg of we een cadeautje voor hem zouden maken waarbij ik me afvroeg waarom. Ze antwoordde dat ze het zo zielig voor hem vond en hem daarom een nieuwe ballon wilde geven nawh super lief! En ohja, mijn hostson van 4 vroeg zich vandaag af wanneer hij 113 jaar is want meneer wil heel graag opgroeien. :’)

Dinsdag had ik naast dat ik van half 7 tot 9 uur de vaatwasser, was, ontbijt heb klaargezet, opgeruimd etc een beetje een day off gehad want daarna omdat de kinderen naar de childminder (oppas) gingen had ik vrije tijd om Bishop Auckland verkennen. Dit is overigens gedaan zodat ik de weg leer kennen, maar ook om me hier beter te settelen wat ook donderdag en vrijdag de bedoeling is. Maar oke goed, ik ben 5 supermarkten hier in geweest EN ER IS HELEMAAL GEEN IJSTHEE. Maar ook totaal geen siroop, en eerlijk gezegd had ik echt verwacht dat siroop hier was, ik dacht gewoon echt dat karvan cevitam bekend was maar schijnbaar niet?? Dus ja daar was ik een beetje door rep en roer, door hahahaha. Mijn hostson van 4 was vandaag trouwens aan het huilen omdat hij heel graag 5 jaar wil worden hahaha zo schattig! En mijn hostchild van 3 (de andere 2 kregen ook snoepjes omdat ze zich de hele dag ook bij de childminder goed hadden gedragen) kreeg snoepjes en ze ging op mijn schoot zitten en draaide zich naar mij toe en probeerde steeds of ik 1 snoepje van haar zou aan nemen. Heb ik natuurlijk niet gedaan, want ze heeft het verdient maar het is wel super lief van haar!

Woensdag heb ik eigenlijk vooral op de kinderen gelet, maar wel heb ik voor het eerst mijn hostchild een time out gegeven en haar op de trap gezet haha. Ik stuiterde daarna echt van de adrenaline om haar voor het eerst een time out te hebben gegeven hahaha. Wat wel echt hartstikke lief was, in de ochtend wilde de kinderen even tv kijken oke prima dan doen we dat even voor een bepaalde tijd. Maar omdat ik op de bank zat met een dekentje (HET IS HIER IN ENGELAND ECHT KOUD??!!) ging mijn hostson van 4 naast me zitten en vroeg hij of hij ook een stukje van mijn deken mocht, natuurlijk. Dus hebben we naast elkaar gezeten en het dekentje gedeeld haha echt leuk. Precies de zelfde situatie vond plaats in de avond met mijn hostchild van 3 zo lief haha, en omdat zij met haar hoofd nergens op kon leunen maar plat op de bank zou leggen raadde ik haar aan een kussen te pakken waarbij ze ook een kussen voor mij wilde pakken terwijl ik met mijn hoofd tegen de bank kon leunen nawh maar zo lief! Ik heb vandaag trouwens hun kat gewassen, en nee dit hoort niet bij het au pair zijn maar ik kwam er zelf mee aan en ja omdat het een hele klus is om een kat te wassen is dat extra betaald. Maar wat een hele klus is het hahaha jeetje, je hebt dan gelijk gesport voor de komende 10 jaren!

Vandaag op donderdag heb ik weer in de ochtend van 7 tot 9 alle lichthuishoudelijke klussen gedaan en het ontbijt voor de kinderen klaargemaakt etc. Waarbij ik nu tot 2 uur mijn day off heb omdat ze vandaag weer naar de childminder gaan (oppas.) Ik ben verkouden en tref hier helemaal geen zakdoekjes aan, zo raar? Ze hebben hier natuurlijk wel tissues maar persoonlijk hebben zakdoekjes echt mijn voorkeur helaas haha. Mijn 3 hostkindjes gaven me vandaag zoveel knuffels en kusjes toen ze naar bed gingen, zo lief! Ik heb mijn tweede babysitnight gehad en de kinderen sliepen braaf door.

Op vrijdag heb ik precies weer het zelfde gedaan als wat ik donderdag doe van 7 tot 9, wel had ik mezelf wat langer laten liggen omdat door dat ik de babyfoon naast me op de kast had gelegd was ik door kwik, kwek en kwak al om 6.15 wakker hahaha pff. Dus om 7.15 ging ik aan de taken, normaal om 6.45 of 7 uur ligt er aan of ik de dag van te voren om half 11 of 11 uur slaap. Maar wat ik heb gemerkt, als ik aan mijn ontbijt begin wanneer de kinderen weg zijn kom ik inprincipe het zelfde met de tijd uit als dat ik ontbijt en alle taken nog doe. Vandaag wil ik echt voor het eerst eens naar de zonsondergang kijken hier, en verder ga ik in de tijd ik mijn day off heb tot 2 uur nog even verder de buurt verkennen en me daarna weer bezig houden met de kinderen en de taken haha. Maar wel een leuk vooruitzicht om straks op een mooie plek hier naar de zonsondergang te gaan kijken. :) Psss het was mooi, en voor dat mijn hostchildren naar bed waren gebracht gaven ze me weer kusjes!

Zaterdag heb ik de hele dag mijn day off, en wat vind ik het toch vervelend om niets te kunnen doen en te doen alsof het een hotel is, ja letterlijk haha, enige wat ik ‘mag’ doen is mijn bord en beker naar de keuken brengen. Hartstikke goed natuurlijk dat mijn hostouders me hebben laten weten dat ik tijdens mijn day offs alleen maar moet relaxen en niet hun hoef te helpen met het huishouden, maar aargh ik wil bezig zijn hahaha. Maar vandaag heb ik 3 uur gewandeld en heerlijke fruit bananenmelk gehad, even heerlijk als die van Campina in Nederland. Ik snap overigens echt geen haar van die centen hier, maar het is prima te doen om die centen in mijn hand te hebben en de caissière te zeggen dat ze het nodige bedrag uit mijn hand kan pakken zodat ik het heb betaald. Hartstikke vertrouwelijk is het natuurlijk niet, maar wel even een tijdelijke oplossing tot dat ik die centen hier door heb haha! Maar ik heb na mijn 3 uur wandeling een dutje van maar liefst 3 uur gehad. Ik heb mijn hostouders al gezegd dat ik goed ben in dutjes hahaha, maar ik voel me vandaag overigens echt beroerd van de verkoudheid en als een mopshond omdat ik zo gauw buitenadem ben omdat mijn neus dicht zit hahaha.

Vandaag is het zondag en voel ik me helaas nog beroerder dan dat ik me gisteren voelde, dus vandaag rustig aan doen voor morgen. Wel komen er gelukkig nog genoeg weken die ik veel productiever kan besteden wanneer ik me niet meer zo beroerd voel. Morgen is hier de vakantie voorbij en gaan de kinderen weer naar school, ik ben benieuwd! De jongste van 3 vroeg namelijk nog wanneer ze weer naar de nursery moet en was aan het huilen omdat het vakantie is, dus zij zou maandagochtend wel te genieten zijn haha maar die andere 2? Geen idee!

Tijdens een avontuur als dit start je helemaal bij 0, en ergens is dat echt avontuurlijk en uitdagend vind ik, ook was ik deze week naar de bank geweest en dacht ik eerst van ‘OHOHOH GAAT HET ME WEL LUKKEN OM HET GESPREK TE VOLGEN EN DUIDELIJKE ANTWOORDEN TE GEVEN, EN ER NIET EEN OBSTAKEL GAAT ZIJN DIE IK NIET SNAP??’ het gesprek is overigens goed verlopen, maar wat ik hiermee wil zeggen; het zijn stappen die je zet waarbij je alleen maar trots op jezelf kan zijn omdat je het hebt gedaan en daarna kan je langzaamaan weer naar het volgende avontuur en uitdaging om stappen te zetten en trots op jezelf te zijn.

Het spookt deze week écht zo enorm door mijn hoofd om na 1 jaar Nieuw Zeeland (die keuze was inprincipe al definitief haha!) 1 jaar Australië te overwegen, en ik denk dat ik dat ook echt ga doen. Weet je, het is dan ook een leven wat ik nu leid wat niet iedereen zou kunnen vertellen en dat idee maakt mij eigenlijk nog meer gemotiveerd dan dat ik al ben hiervoor haha. Maar dit is écht de perfecte manier om een nieuwe cultuur te leren kennen, met kinderen te werken en de plek(ken) te verkennen in het land. Dit is het gene wat mij écht gelukkig maakt, ik heb echt nog mijn momenten dat wanneer ik aan het wandelen ben ik denk ‘HEE WACHT, IK BEN NU IN ENGELAND EN IK BEN HIER ALS AU PAIR’ en ik dan écht zo’n grote glimlach op mijn gezicht heb he hahaha. Maar goed, ik ga nu echt nog eerst alles uit Engeland halen ik heb ook nog een hele lange tijd te gaan natuurlijk (helemaal niet erg ook want ik heb het hartstikke naar mijn zin hier, en het gezin hier is echt geweldig!) en hier een onvergetelijke tijd van maken! :)

Wel heb ik al plannen voor de zomer hier in Engeland, ik ga naar een heel groot iets waar je kan duiken en hele grote meren zijn en meer dan 500 vrijilligers. Geen idee wat het verder precies is het schijnt nogal lastig te zijn om uit te leggen, maar de zus van mijn hostmom is daar vrijwilliger van en het schijnt echt hartstikke mooi en groot te zijn en iets waar je naar toe zou moeten in Engeland wanneer het er is dus I am in! En ik ga nog mijn ticket kopen voor Kynren in de zomer, zoek dat alsjeblieft via Tripadvisor.co.uk op de recenties zijn zo positief en ik ben zo benieuwd er naar aaah want dat schijnt ook echt de must see hier in Engeland te zijn!

Ik ben overigens echt van plan om een bucketlist te maken met alle dingen die ik écht zou willen doen en ook écht werkelijkheid ga maken, als mensen interesse er in hebben zet ik de bucketlist in de blog en kunnen we volgend jaar in april blij er om zijn wanneer ik hopelijk alles heb kunnen afvinken. ;)

Groetjes,

Gwen.