Hallo!

VANDAAG BEN IK AL 6 MAANDEN IN ENGELAND.

ZES.

HELE.

MAANDEN.

Jaaaaaaa ik heb het voor elkaar gekregen in mijn leven om het al bereikt te hebben om 6 maanden in het buitenland te zijn zonder mijn vrienden en familie in Nederland! Ik ben zo ongelofelijk trots op mezelf.

Ook is het al sinds gisteren 5 maanden geleden dat ik heimwee heb gehad, ik weet niet wie allemaal mijn blog leest en of mensen die er over denken om au pair te zijn mijn blog lezen maar: Laat mij je alsjeblieft vertellen dat het écht beter wordt, en het een kwestie van jezelf afleiden en door heen bijten is als je heimwee hebt. En mijn hoofdtip blijft: Zoek op TripAdvisor allemaal leuke dingen rondom de plek die je woont en zet in een word document alle dingen die jij wil ondernemen, en probeer al zo spoedig mogelijk het eerste er van af te strepen! Het motiveert en helpt je echt.

Wel heb ik eerlijk gezegd echt het gevoel dat ik dit helemaal droom? Al 6 maanden zonder mijn ouders, zonder mijn favoriete konijntjes, mijn familie, 6 maanden alleen. Het is echt als een speer voorbij gegaan de tijd, ik realiseer me dit oprecht niet dat mijn eerste halfjaar al zo snel om is. Zo onwerkelijk maar zo geweldig, ik geniet van iedere seconde hier en ik heb echt de tijd van mijn leven hier!

Hoe raar is het eigenlijk dat ergens door heel deze wereld op aarde een familie is die voor jou een tweede familie is? Zo raar. En ik vind het zo raar dat deze familie als mijn tweede familie voelt, en ook de banden tussen die familieleden en jou het zelfde is als wat jij met je eigen familie hebt. Zo vreemd maar zo leuk!

Ik heb dingen gedaan die ik misschien wel nooit zou hebben gedaan als ik in Nederland bleef stil zitten, één ding die ik wel zeker weet is: Veel dingen die ik heb gedaan hier zou ik echt niet op mijn 18^e levensjaar hebben gedaan. Ik ben er écht trots op dat ik een leven heb die niet iedere 18 jarige heeft -> lange tijd in het buitenland wonen, roadtrip, bungeejumpen, skydiven etc.

Er zijn geen woorden voor hoe blij ik met deze 6 maanden ben; hoe dingen zijn gelopen, de dingen die ik heb gedaan, hoe het mij veranderd heeft, alle ervaring die ik op heb gedaan. Écht alles. Ik ben zo blij en dankbaar dat mijn ouders meer dan makkelijk ermee waren om me naar het buitenland te laten gaan, niet iedereen heeft het zo als ik getroffen om het geluk te hebben met ouders die er zo eenvoudig mee zijn om hun kind naar het buitenland te laten gaan en voor zolang.

In mijn situatie ook nog in te denken: Ik ben met school gestopt om au pair te gaan doen, mijn wil om te leven, reizen en mezelf tegen te komen was té hoog om achter de schoolbanken te blijven zitten tot dat ik een opleiding (die mij bevalt!! Ik heb 2 gedaan die me niet zijn bevallen hahaha) heb afgerond. Mijn ouders konden ook zijn van: ‘je gaat eerst een opleiding afronden, en daarna mag je pas weg van ons.’ Ik heb echt al het geluk met ze, besef ik me nu, écht niet iedereen heeft het zo getroffen als hoe ik het heb.

Wat mijn studie/werk oid in de toekomst betref: Ik zie het meer dan zitten om in de toekomst mensen te gaan overtuigen om ook voor een (lange) tijd in het buitenland te wonen, mijn ervaringen te delen en tips te geven. Het lijkt me helemaal geweldig! Maar wel wil ik hoe dan ook eerst nog Nieuw Zeeland en Australië. Als ik iets niet kan vinden in de branché om mensen te kunnen overtuigen met mijn eigen ervaring, dan is mijn plan te kijken hoe werkplekken met als doelgroep kinderen er op reageren dat ik in de toekomst de ervaring: 17 maanden Engeland, 12 maanden Nieuw Zeeland, 12 maanden Australië als au pair heb opgedaan. Het toont wel lef en een heel stuk ervaring! Als ik daar niet mee aan de slag zou kunnen een cursus op LOI oid volgen om zo aan de bak te kunnen. Ik raad het iedereen aan die net als ik nog een jaar of langer door wil gaan met au pairen in ook nog andere landen, wel je toekomst alvast te plannen want hierdoor heb ik zelf persoonlijk niet een paniek gevoel over mijn leven na al deze avonturen.

----

MAG IK JULLIE TROUWENS OOK NOG EVEN LEUK NIEUWS MEDEDELEN? Ik ben aangenomen bij een filmacademy. In Januari gaat de film in première, waarbij we voor een award gaan strijden met onze film (we zijn met mij bijgeteld er met 15 personen tussen de 16 tot 19 jaar oud!) onze film gaat de beste worden. ;)

Ik durf niet te zeggen wanneer de nieuwe blog gaat zijn, ik weet ook niet of ik nog voor mijn 1 jaar jubileum in Engeland nog een trip met mensen oid doe want ik ben heel erg aan het sparen voor Nieuw Zeeland. En ik vermaak mij eigenlijk prima om met mensen te lunchen en aan een stuk door te praten. Mocht ik nog in de tussentijd plotseling (wel een goedkope want wij Nederlanders zijn gierig! ;) hahaha grapje) een tripje doen dan doe ik daar zeker een blog over. Anders blog ik over 6 maanden weer over hoe ik 12 maanden alleen in het buitenland ervaar!

Groetjes,

Gwen.