Hallo! Zoals afgesproken de blog over 1 jaar, ik probeer alles zo kort maar wel zo duidelijk mogelijk te verwoorden. (Vraag alsjeblieft naar voorbeelden als iets onduidelijk is, ik heb het gevoel dat ik teveel heb getypt maar dit is hoe ik me echt voel over 1 jaar en het voelt anders zo incompleet.)

Ik moet toegeven: Ik zit vol met ongeloof, het voelt zo onwerkelijk. Is dit echt de realiteit? Is dit niet een droom? Gaat iemand mij op een dag wakker maken om me te vertellen dat ik al deze dagen heb gedroomd? Het is raar, heel ongelofelijk en hartstikke realistisch..

1 jaar is zo snel voorbij gegaan, misschien te snel zelfs.. Het voelt alsof alles aan me voorbij is gegaan, iedere seconde langs me heen is gegaan. Ik geloof het gewoon eigenlijk helemaal niet, 6 maanden voelde al onrealistisch en onwerkelijk maar geloof mij 12 maanden voelt het dubbele van onwerkelijk en onrealistisch.

Natuurlijk gaat er ook een gevoel van blijheid door me heen naast de gevoelens over dat het onwerkelijk en onrealistisch voelt. Blijheid dat ik de stap heb genomen, blijheid dat het mij is gelukt om 1 jaar in het buitenland te blijven. Trots zijn op mezelf, enorme trotsheid.

Alles is waar wat er gezegd wordt over tijdelijk in het buitenland wonen: Je gaat jezelf tegen komen, je leert jezelf pas echt in het buitenland kennen en je neemt onbekende woorden zoveel sneller in de realiteit op dan uit een boek.

Het klinkt hartstikke raar dat je onbekende woorden zonder enige uitleg een connectie met een Nederlands woord kan gaan leggen, en ik moet toegeven ik heb het zelf niet gelooft maar ik heb het zelf met redelijk wat woorden ervaren.

Er is geen goed en fout als je voor tijdelijk in het buitenland woont, alles is het beste vanuit je gevoel.

Hoe langer je in het buitenland bent, hoe beter je met dingen weet om te gaan. Vooral wat thuis betreft, als voorbeeld: Ik had laatst een droom over thuis en was oprecht even verdrietig dat ik niet thuis was toen ik wakker werd, maar ik wist dat als ik meer ging slapen (het was tenslotte al ochtend) ik oke zou zijn. En wie was oke na meer slaap? Me!

Voor de mensen die het zich zouden afvragen: Heimwee heb ik eigenlijk nauwelijks last van, maar wanneer is het pas heimwee eigenlijk? Want ik vind heimwee pas echt als je er dagen mee zit dat je niet naar huis kan, alleen maar huilt etc..?

Ik heb maar in 1 jaar tijd 2 keer meegemaakt dat ik heb gehuild om thuis te willen zijn, voor de rest alleen even een uur denken: 'ik wil naar huis' en na dat uur ben ik weer helemaal picobello. Dus eigenlijk, ik doe het voor mijn gevoel wel echt hartstikke goed met heimwee.

Ik blijf voor 1 jaar langer in Engeland, ik voel me alles behalve klaar om weg te gaan in Engeland. Engeland voelt als mijn thuis, ik heb het nog niet voor gezien hier. Ik voel me gelukkig hier, zoveel gelukkiger.

Tot augustus ben ik bij mijn huidige hostfamily, daarna ga ik naar een gezin vlakbij Cambridge met een jochie van 18/19 maanden genaamd Henry voor een jaar! Ik zou zijn naam echt de hele dag door roepen: ‘HENRYYYY!’ Hahahahaha.

Maar oke naast ik nog lekker mijn Nederlandse bum tot augustus 2019 in Engeland laat, doe ik dat naast mijn redenen niet voor niets.. Ik ga eerlijk toegeven: Ik zeg geen nee tegen een Britse girlfriend want holy moly, HET ACCENT HIER. Ik zou in elk geval niet moe kunnen raken van een Britse girlfriend haar stem.

Stel ik zou een Britse godin aan de haak slaan, ik zou voor haar niet het plan om naar Nieuw Zeeland en Australië te gaan cancellen. Ze vindt dat maar oké en anders heb ik het weer voor gauw weer gezien met haar als ze me dat niet gunt joe hahaha. Relaties kunnen uitgaan en deze ervaring kan je niet je hele leven op doen, die spijt zou ik niet willen hebben om een relatie te hebben die daarna uitgaat en ik niet meer de kans heb om naar Nieuw Zeeland en Australië te gaan omdat zij het niet wilde. Wel zou ik misschien overwegen om maar 6 maanden naar beide landen te gaan omdat ik ook hoe ouder ik word, steeds meer naar mijn eigen plek met mijn eigen huisdieren verlang. Maar zolang ik zo single als wat ben, blijft het plan 1 jaar voor beide landen. We zien het volgend jaar wel.

Tot in augustus waarin ik vertel over hoe het voelt om na 16 maanden van een hostfamily afscheid te nemen!

Groetjes,

Gwen