Hey!

Goed nieuws! Over het vrijwilligerswerk in het dierenasiel gesproken, ik mag iedere zondag de katten trainen. :)

En nog een ander goed nieuwtje voor mij in elk geval haha, ik ben sinds deze week begonnen om te sparen voor Nieuw Zeeland. Ik heb intotaal nog 65 weken om te sparen, en ik mag van mezelf een bepaald bedrag uitgeven in de week waarbij ik ook iedere week moet kijken of er geld overgebleven is van dat bepaald bedrag wat ik mag uitgeven van mezelf en anders stort ik dat bij Nieuw Zeeland (waarbij ik natuurlijk ook geld weg leg om te sparen voor leuke dingen te doen zoals bungeejumpen, concerten etc.) Ik kijk er zo naar uit en voor de paar kleine maanden ik volgend jaar in Nederland zal zijn nog even wat extra bij verdienen door full time te gaan werken voor Nieuw Zeeland! Mijn plan wat een hostfamily zoeken betreft is ook om dat in Augustus te zoeken en hopelijk in December/Januari of Februari/Maart in Nieuw Zeeland te zijn. :)

En ik denk dat ik nu na 10 weken in de UK wel kan zeggen dat de lyrics van Matt Simons – Catch and release ‘there is a place I go to, where no one knows me. It’s not lonely.’ Wel echt klopt, ik voel me totaal niet alleen hier. Het doet mij iedere dag steeds weer opnieuw goed om met mensen op straat te praten die ik niet ken.

Misschien interessant dit: Iemand vroeg me deze week of ik kinderen wil, en mijn antwoord was: ‘Ik ben er niet zeker van, het gevoel dat ik dan niet meer zo alles zou kunnen opgeven om te kunnen reizen vind ik best beangstigend. Ik vind het persoonlijk onverantwoordelijk als ik kinderen zou hebben en nog zou willen reizen, om ze dan bij iemand te laten tot dat ik terug ben of mezelf ongelukkig te laten zijn omdat ik niet het gene kan wat ik wil doen, reizen.’ <- In de jongere jaren van het kind kan je het kind moeilijk meenemen en met je mee 6 uur of langer laten lopen, en ja ik weet het echt niet? Maar ook het gevoel dat ik dan ‘verplicht’ een vast huis en baan voor jaren zou moeten hebben vind ik totaal eng? Meerdere au pairs hebben overigens het gene dat ze het net als ik beangstigend vinden om zich in de toekomst ergens vast voor velen jaren te settelen met een vaste baan. Dus yes, ik ben hier niet alleen in haha. Mijn gevoel over kinderen kan overigens nog altijd veranderen hoor maar als het zou veranderen dan eerst alle reizen maken die ik wil maken, het leek me wel interessant om dit antwoord van het gesprek te delen omdat mensen automatisch (snap ik ook wel) er vanuit gaan dat je kinderen wil als je au pair bent haha.

Maandag lag ik op de bank tv te kijken met de kinderen, waarbij hun alle 3 op de andere bank zaten. Mijn hostchild van 3 kwam naar me toe en vroeg: ‘Gwen can I please have a snuggle?’ en toen ik had gezegd dat het prima is pakte ze een dekentje en een kussen voor onze hoofden haha zo schattig! In de avond ben ik weer naar de rugby training gegaan, ik heb mijn kin tegen een meisje haar schouder aan gekregen. :’) Maar mijn kin en ik zijn oke! Die avond heb ik nog met een meisje van mijn team op Facebook gepraat, en eerlijk gezegd voelt dat pas écht als vrienden maken in plaats van met au pairs te praten en ik denk dat, dat komt omdat het toch wel voor zich spreekt dat je als au pair met andere au pairs praat? Misschien daarom!

Dinsdag heb ik weer mijn taalcursus gehad met het Duits meisje waar ik ook afscheid van heb genomen, het was wel best vreemd om voor altijd afscheid te nemen en elkaar een fijn en goed leven te wensen. Maar ik heb het wel gezellig met haar gehad, en herinneringen blijven bestaan en verdwijnen niet. :)

Woensdag heb ik mijn hostchildren van 3 en 4 naar de nursery gebracht en we waren wat later de deur uit dan normaal, en toen we de straat overstaken en wat verder waren gelopen begon mijn hostson van 4 kei hard te huilen en te schreeuwen op de stoep want meneer had dorst. :’) Uiteindelijk hebben we onze weg naar de nursery kunnen vervolgen en zijn we gelukkig niet te laat gekomen omdat het even ophield met verder lopen omdat hij ook besloot op de stoep te gaan liggen hahaha. Ik zet altijd eerst zijn zusje af bij haar klasje en daarna hem, en hij stond bij zijn kapstok waarbij ik om het hoekje keek en zei: ‘Hey C. I am going home, have a good time at the nursery today! Bye.’ Waarop hij ‘bye’ terug antwoordde (normaal wil hij altijd een knuffel en een kusje), en ik mijn weg vervolgde naar de uitgang. Hij begon te schreeuwen: ‘GWEN, I DIDN’T SAY GOODBYE TO YOU PLEASE COME BACK’ en hij rende me achterna voor een knuffel en een kusje. Zulke momenten apprecieer ik met hem écht het meeste omdat hij echt de moeilijkste van ze alle 3 is.

Over woensdag nog gesproken, in de avond maakte ik een wandeling langs een rivier en langs die rivier had je een hele grote berg. Bij die rivier zag ik 2 mensen met echt een backpackers rugzak, waardoor ik het vermoeden had dat het backpackers waren? Maar ik was foto’s aan het maken van die rivier en wilde daarna aan ze gaan vragen of mijn gevoel erover klopte, maar helaas toen ik klaar was met foto’s maken waren hadden ze die hele grote berg al beklommen. Ik beklom diezelfde berg en kwam uiteindelijk in een heel groot bosgebied terecht, je zou bijna zeggen dat het een ‘jungle’ was als je naar boven naar de lucht wilde kijken was dat onmogelijk omdat je omringd was door allemaal bomen. Ik ben tot het hoogste veldje gegaan waar je als je naar beneden liep allemaal bomen beneden jou zag staan, echt geweldig. Op een moment ben ik wel de weg kwijt geraakt omdat het bosgebied en veldje zo groot waren.. Als ik links wilde gaan lopen kwam ik bij een rivier terecht met een waterval en het zelfde geldt voor rechts en rechtdoor dat het ook omringd werd door de rivier. Tsja, hoe ik nou precies op dat ‘eilandje’ terecht ben gekomen weet ik eigenlijk niet meer? Ik heb wel ‘badass’ over hekken, prikkeldraad en boomstammen heen geklommen, lekker avontuurlijk.. Maar dat ik daardoor op een ander ‘eilandje’ ben gekomen? Hahaha. Ik had overigens ook geen bereik op mijn telefoon vanwege het gebied, maar het was zooooo spannend en het gaf me gewoon écht een kick. Wel ga ik die route niet meer alleen bewandelen, want ik heb wel het geluk gehad dat ik uiteindelijk toen ik een huis had gevonden en om de weg vroeg die mensen zo aardig waren om me naar huis te brengen want het was al kwart over 10 in de avond en terug lopen zou dan 3 uur hebben geduurd. :’) Maar oh dit is echt de eerste wandeling die me echt gewoon een adrenaline kick heeft gegeven haha.

Donderdag heb ik de hele dag op mijn hostchild van 5 moeten passen want ze was ziek.

Vrijdag was mijn hostchild van 5 gelukkig weer beter, en heb ik vrije tijd genoeg en kan ik lekker in het gras in het park waarbij het zonnetje schijnt mijn boek lezen over de verdwijning van Madeleine McCann. Mijn hostson van 4 wil altijd als hij of ik weggaat een knuffel en een kusje, maar omdat hij met zijn hoofd naar mij toegedraaid zat toen ik voor hem op de grond zat voor de knuffel en kusje gaf ik hem daarom het kusje eerst. En hij zo: ‘NO, NOT THE KISS FIRST. WE HAVE TO DO FIRST THE HUG’ best grappig hoe een kind zo’n ‘ritme’ er in heeft gekregen omdat we altijd eerst elkaar een knuffel geven en daarna een kusje. :’) Ik was in de avond écht kapot en heb een dutje van 7 tot 10 gehad, en het meisje wat in de winkel van mijn hostouders werkt vroeg mijn hostmom of ik wel kwam hahaha ik voel me wel gezegend dat er toch zo aan me gedacht wordt of ik kom terwijl ik aan het slapen was. Nadat ik beneden kwam na mijn dutje om even met mijn hostouders te praten hebben we een goed gesprek gehad, ze hebben gezegd dat ze vinden dat mijn Engels sinds de taalcursus nog beter is geworden en ik nog vloeiender praat! Super positief.

Zaterdag ben ik met een au pair in Tynemouth geweest, met als het motto ‘let’s get lost together’ en yes het is ons gelukt haha! Ik moet eerlijk toegeven, dit was écht de eerste au pair waar het, het allerbeste mee klikte. Ik heb een leuke dag met haar gehad! In de avond ben ik nog naar een concert geweest, waarbij ze hun gitaar hebben kapot geslagen en een vrouw is gaan vechten met een bewaker op het podium hahaha. In de bus naar huis had een jongen een gitaar en een meisje nog een instrument, en een ander meisje zong en het was zo leuk dat iedereen in de bus om half 1 in de nacht voor ze juichte en aupplaudiseerde.

En het is zondag, ik ben écht verschrikkelijk moe van zaterdag maar ik ga vandaag overleven! Vandaag krijg ik de eerste training over hoe ik katten train bij het dierenasiel. En omdat ik geen idee heb tot hoelaat ik daar ben heb ik geen verdere plannen gemaakt.

Groetjes,

Gwen