Hey!

Inmiddels ben ik nu al iets langer dan 2 maanden in Engeland, en het blijft echt een geweldige ervaring. Je leert jezelf zoveel beter kennen, je komt jezelf pas echt tegen. Is het eng om jezelf beter te leren kennen en jezelf tegen te komen? In mijn ogen niet, het is een uitdagend en avontuurlijk iets.

Een kleine hint: Ik wil graag op mijn kamer een slinger maken van allerlei ontvangen kaarten, maar ik heb er pas 3. Het maakt niet uit of er een heel boekwerk op staat of alleen je naam oid, het gene wat telt is dat het een deel van dit avontuur is.

Ook wil ik binnenkort een fotoboek gaan inslaan hier ergens (geen idee in wat voor een winkels je een fotoboek krijgt? help this girl out) om de allermooiste foto’s in te kunnen doen met als voorkant de Engelse vlag joee.

Maandag toen ik met de kinderen op een van hun slaapkamer was om op hun te letten, was ik erg moe waarbij ik dus op bed lag en zo de kinderen in de gaten hield. Ze hadden het door en noemde me ‘sleepy princess’ en legde een stapel dekens op me en hoppakee hun ‘sleepy princess’ viel in slaap haha! Wel heb ik erg gemerkt dat de kinderen zoveel beter naar mij luisteren dan naar hun oma? Hun oma is hier sinds donderdag en verblijft hier tot zondag, maar ik moet er iedere keer tussen springen zodat ze tenminste luisteren (naar mij luisteren ze echt verbazendwekkend goed, als ik al zeg ‘I’m gonna count till three.. one.. luisteren ze 8 van de 10 keer al). De rugbytraining ging niet door in verband bankholiday, volgende week ga ik daar naar kijken.

Dinsdag was mijn hostdad met de oma van mijn hostchildren en hun natuurlijk naar het park, waarbij ik even alleen was toen ik terug thuis kwam van mijn taalcurus. Op een moment werd ik gebeld met de vraag of ik naar het park wilde komen om de oma te helpen de kinderen mee naar huis te krijgen omdat mijn hostdad weg moest. Toen ik aan kwam in het park rende alle 3 de kinderen op me af om me te knuffelen en ze riepen heel blij ‘GWEEEEEEEEEEEEN!’ zo hartstikke lief! Mijn hostouders moesten naar een plaats genaamd Bristol toe en zouden woensdagavond terugkomen. Een hele challenge om alleen met de oma en de kinderen te zijn, al helemaal omdat de ouders me normaal gesproken hier en daar ondersteunen. Het was wel super goed gegaan met de kinderen naar bed te brengen, ze sliepen hartstikke snel. Ik was zo trots op ze.

Woensdag heb ik me echt een alleenstaande moeder gevoeld, waar ik hier en daar ondersteuning kreeg was er vandaag niet alles deed ik alleen. Maar het was echt een leuke uitdagende challenge zo! De kinderen waren alle 3 om 7 uur net als ik al beneden het ging als volgt, voor iedereen die zou denken dat het niet een hele druk op je kan zijn om au pair te doen haha! Ik maakte ze eerst alle 3 ontbijt, mijn hostchild van 3 helpen met eten, in de tijd ik het huishouden deed (vaatwasser uit en inruimen, vloer en tafels schoonmaken, woonkamer opruimen etc) de kinderen tv laten kijken zodat ik niet onderbroken werd en hun gefocust op de tv waren, omkleden, kleren pakken voor de kinderen en ze helpen met omkleden, schoenen pakken en aandoen bij ze alle 3, de kinderen er op attenderen hun tanden te poetsen, hun gezichten schoonmaken, neuzen controleren op snotneuzen, vragen of ze naar het toilet moeten en hun haren borstelen. Daarbij komen er in de middag en avond weer andere dingen bij kijken, vermoeiend is het wel om al die dingen in je uppie te doen en te bedenken dat, dat allemaal moet gebeuren voor dat je met ze de deur uit gaat haha. Maar is het, het waard? Ja zeker! Maar we zijn met mijn 3 hostchildren nog naar het park geweest en we zijn samen met hun oma in de supermarkt Morrisons nog gezellig gaan lunchen met zijn allen. Mijn hostouders kwamen vandaag gelukkig terug, uit dankbaarheid voor dinsdag en woensdag hebben ze me een kaartje gegeven waar in staat: ‘Dear Gwen, you have been amazing. Thanks for looking after the kids.’ Echt hartstikke lief! En ik had nog chocolade gekregen maar dat had ik niet kunnen bewaren want ik vond het zo lekker oeps. :’)

Sinds donderdag logeert mijn hostmom haar tweelingzus hier met haar zoon, en een vriendin van haar heeft tot vrijdag hier gelogeerd. Ik heb even voor een paar kleine uurtjes op 5 kinderen moeten passen van de leeftijden: 3, 4, 5, 6 en 8 jaar. Je kon me bij elkaar vegen, wat was dat vermoeiend hahaha! Maar hey, ze hebben wel geluisterd ondanks die van 6 en 8 mij helemaal niet kende. Dat is super positief. We zijn vandaag weer met de kinderen naar het park geweest. Die vriendin van mijn hostmom is overigens ook een au pair geweest, hartstikke interessant!

Mijn vrijdagochtend was zo verwarrend hahaha, mijn hostmom haar tweelingzus lijkt precies op haar en donderdag had ze oorbellen in waardoor ik ze uit elkaar kon houden en vrijdag niet.. In de ochtend dacht ik dat ik met mijn hostmom in de keuken had gepraat, tot dat ze op een gevemoment tegen me zei: ‘Judith zei dat je lekker hebt geslapen, wat goed!’ Toen wist ik hoelaat het was en dat gesprek met de verkeerde was (er waren ook nog andere dingen die ter sprake kwamen waar ik liever met mijn hostmom over had gepraat HAHA OEPS.) In de middag heb ik met mijn hostchildren van 3 en 4 een middagdutje gedaan, we hebben alle 3 anderhalfuur geslapen. Toen ik wakker werd ging ik kijken of ze nog sliepen, en toen ik naar de trap liep.. LAG MIJN HOSTSON VAN 4 OP DE TRAP TE SLAPEN???? OP EEN TRAP??? Ik ben daarna de hele dag verbaasd geweest dat hij geen woord gezegd heeft over nek of rugpijn. Comfortabel lijkt het mij écht niet.

Zaterdag ben ik naar Durham geweest met wat andere au pairs, we hebben maar liefst 5 uur!!! In schoenenwinkels gespendeerd om nieuwe schoenen voor mij te vinden. Of de schoenen zijn te kinderachtig in mijn maat, of de schoenen die ik leuk vind zijn er niet in mijn maat. Zucht. Ik heb mijn nieuwe schoenen ook niet eens in Durham gevonden, maar hier in Bishop Auckland. Ik heb er 1 uur voor gelopen, ik wilde naar de LIDL voor donuts en naast de LIDl is de NEXT (een grote klerenwinkel die ook schoenen verkoopt) en daar heb ik mijn nieuwe baby gevonden jajaja!

Vandaag op zondag, heb ik eigenlijk niet de behoefte om met andere au pairs te zijn. Natuurlijk is het leuk om sociaal te doen, maar ik merk wel dat er soms een behoorlijk verschil tussen andere au pairs en mij zit. Ik bedoel, ik kan heel actief zijn, springen, en in mijn handen klappen en sommige au pairs zijn daar veel te rustig voor en dat is mijn ding niet? <- Is overigens overal wel dat ik dat verschil kan tegen komen, maar het is een beetje ongemakkelijk als je met mensen afspreekt die zoveel rustiger zijn hahaha. Volgend weekend staat overigens wel helemaal volgepland! Maar goed, vandaag ga ik allerlei Nederlandse programma’s terug kijken en daarna mijn woonplek hier verder ontdekken. Ik hou er van om nieuwe plekken hier te ontdekken, en ik kan me onderweg prima vermaken ermee om met mensen over hun hond te praten en hun hond te aaien.

Ik merk overigens wel hoe langer ik hier ben, hoe meer ik het Nederlands drinken (?) en eten begin te missen. Hier is geen koude chocomel en fristi. Ook mis ik poffertjes, peperkoek en hagelslag ontzettend.

Deze week sprak ik voor iemand een verhaal van 5 minuten in op whatsapp, en mijn Nederlands begint zooo slecht te worden en ik begin Nederlandse woorden te vergeten en ik praat dan automatisch Engels. Best grappig, ik hou mijn hart vast voor hoe mijn Nederlands volgend jaar September is. :')

Groetjes,

Gwen