Hey!

Sorry voor de wat late publicatie, ik heb niet de energie gehad om het verder af te typen om het te publiceren. Wel moest en zou ik het vandaag online gooien deze blog en verder afmaken, anders zou het te lang duren haha.

Mijn hostmom vertelde me maandagochtend dat de kinderen toen ik zondag weg was, alle 3 op verschillende plekken en tijden (dus het kan niet zijn geweest dat omdat de een aan het huilen was, de ander besloot om ook te huilen) aan het huilen waren omdat ze me miste en wilde dat ik terug kwam haha zo lief! Hebben ze de andere dagen niet gedaan toen ik weg was. Alleen maar een goed teken! ;)

Maandag en dinsdag was mijn hostson van 4 ziek, en heb ik op hem moeten passen. Wel heb ik hem dinsdagmiddag naar de nursery gebracht omdat hij zich beter voelde en niet meer ziek uit zag, en ook weer speelde en rond rende etc. Mijn hostchild van 3 had op de nursery op haar lip gebeten, niks aan de hand maar ik moest dus wat ondertekenen omdat ik er nadat ze het mij hadden verteld er vanaf wist en je zo niet in de toekomst kan gaan doen alsof je van niets hebt geweten. Wel hartstikke leuk dat mijn handtekening op haar ‘ongelukken naamlijst’ op ‘parent signature’ staat haha! Nadat ik de kinderen van school en nursery ophaalde nam ik ze mee naar het park, en man wat is het moeilijk om 2 kinderen met een schommel te duwen en je ogen ook nog op een derde kind te houden. Maar wat hebben ze goed geluisterd, en ook toen we terug naar huis zouden gaan heeft het écht niet lang geduurd voor dat ik ze alle 3 mee naar huis kreeg!

Woensdag werd mijn hostson van 4 thuis gebracht door de childminder, godzijdank was ik na mijn wandeling van 2 uur even naar huis gekeerd om thuis te lunchen (haha lekker geen geld uitgeven aan eten) en kon ik op hem passen tot dat de moeder thuis kwam. Zij kwam overigens gauw daarna thuis, maar de childminder was eerder gekomen dan de tijd die ze hadden afgesproken. De moeder nam gelukkig het oppassen van mij over want ze vond dat het een beetje teveel zou worden als vandaag bij kwam, plus ze vond dat ik ook mijn eigen ruimte en vrije tijd nodig heb. Hartstikke lief en goed bedoelt! Toen ben ik weer voor 2 uur gaan wandelen, ik heb gerend in een bos en waar kwam ik uit.. op een begraafplaats. Uit nieuwsgierigheid besloot ik een kijkje te gaan nemen op de begraafplaats ook voor eventuele verschillen tussen een Nederlandse en Engelse begraafplaats, en ja die zijn er! Hier staat niet welke dag, maand en jaar je jarig bent maar alleen op welke leeftijd je overleden bent en er waren nog wat verschillen die me waren opgevallen maar die ben ik helaas vergeten. Wel was het echt een prachtige begraafplaats, het had iets. Er liepen wilde konijnen rond en eekhoorns, het was zo vredig.

Sinds donderdag leren we mijn hostchild van 3 niet meer uit een flesje te drinken maar uit een plastic beker, en dat is eigenlijk iets om mee te maken wat best mooi is? Ik bedoel, je ziet het kind groeien en ontwikkelen. Natuurlijk zou ik dat in de toekomst ook met de andere 2 zien, maar bij zulke dingen is het eigenlijk toch mooier vind ik. Geen idee waarom. Maar goed, ze vond het echt totaal niet leuk dat ze nu niet meer uit haar fles mag drinken. Ze heeft zo hard geschreeuwd en gehuild, maar nadat het 2 keer donderdag zo is gegaan dat ik haar duidelijk heb gemaakt dat ze kan huilen en schreeuwen maar het flesje niet krijgt maar uit een beker zou moeten drinken is ze uiteindelijk gestopt met huilen en schreeuwen en heeft ze uit een beker gedronken! Missie geslaagd.

Vrijdag was echt de heftigste dag van sinds de tijd dat ik hier ben, alle 3 de kinderen waren hartstikke moe en huilde en schreeuwde daarom zoveel. Ze waren echt gewoon lastig. We waren een kwartier later thuis dan normaal toen ik ze alle 3 ophaalde van de nursery omdat ze lastig waren, maar hey het is mij gelukt om ze mee naar huis te krijgen. Ook thuis kon ik niet rustig in de keuken alles doen terwijl dat normaal wel echt nog verbazendwekkend goed gaat. Maar de positieve punten van deze dag, mijn hostchild van 3 heeft me haar tweede moeder genoemd en mijn hostson van 4 heeft me 2 keer ‘mommy, uh Gwen’ genoemd dus ik denk dat iets in hem me ook als zijn tweede moeder zou zien? In de avond heb ik een heerlijke wandeling genomen, EN IK ZAG LAMMETJES IN EEN WEI BLIJ RENNEN EN SPRINGEN. Ik heb met een hele grote glimlach er naar gekeken, prachtig.

Zaterdag heb ik in de middag een hele leuke en gezellige lunch gehad met andere au pairs. Ook ben ik met een onbekend oud dametje aan de praat geraakt die 13 jaar als marinier heeft gewerkt, en het was eigenlijk een heel interessant gesprek vooral omdat we het beide er zo erg mee eens waren dat verdwaald raken het beste is wat je kan gebeuren om nieuwe plekken te zien. Helaas ben ik in de avond ziek geworden en ben ik nog steeds ziek, het frustreert me ook écht enorm om ziek te zijn en niets te doen. Vandaag (dinsdag) hielp ik dan ook weer een beetje ondanks ik me echt totaal niet beter voel maar juist slechter dan gisterochtend, en ik ben zo blij dat mijn hostouders zijn van ‘als het niet gaat, dan gaat het niet’ plus zodra mijn energie weer terug is we het weer gaan opbouwen etc. Gelukkig hoef ik de kinderen daarom ook niet van school op te halen de komende tijd, omdat ik nog wel even een weg te gaan heb om ook het eten weer op te bouwen. De taalcursus die ik dan ook vandaag (dinsdag) zou hebben gehad, heb ik ook afgezegd om mijn nodige rust te nemen.

Wat ik wel nog even wil zeggen is, het is normaal als je ziek bent in het buitenland en je gewoon echt niet in staat bent om voor jezelf te zorgen dat je thuis even mist. Maar ik kan het écht aanraden om te omarmen wat je hier hebt, nadat ik mijn hostmom zaterdagavond appte dat ik me echt niet goed voel(de) heeft ze wel de zorg op me genomen. En dat is het gene wat je moet aanvaarden om ook voor jezelf niet in de cirkel van thuis missen te blijven, maar er op je ‘tweede thuis’ ook gewoon hartstikke goed voor jou gezorgd kan worden.

Maar ik ga nu weer slapen en hoop echt een van deze dagen gauw weer beter te zijn en mijn energie weer terug te hebben.

Groetjes,

Gwen.